Ostatnia część trylogii Sandry Gulland, opartej na historii życia Józefiny Bonaparte, rozpoczyna się w chwili, kiedy Józefina i Napoleon mają już za sobą cztery lata burzliwego małżeństwa. Mocno się kochają, jednak nad ich namiętnym związkiem coraz częściej gromadzą się chmury. Józefina jest niezdolna obdarzyć męża potomkiem. Kiedy niemający dziedzica cesarz walczy z Anglią, korsykański klan Bonapartych wypowiada wojnę jego żonie.

Czytając pełne pasji i żarliwego oddania zapiski w intymnym dzienniku Józefiny, śledzimy osobiste zdrady i polityczne intrygi, które doprowadzą do rozpadu jej małżeństwa,i współuczestniczymy w największej tragedii jej życia, jaką był rozwód z cesarzem i jego zesłanie na Elbę. Końcowy tom trylogii stanowi mistrzowskie połączenie powieści historycznej i chwytającej za serce, niezapomnianej love story.

Pierwsza z trzech powieści opartych na historii niezwykłego życia niezwykłej kobiety - Józefiny Bonaparte - ma formę intymnego dziennika, który oddaje głos ledwie czternastoletniej bohaterce. Zapiski Józefiny i jej korespondencja, od pierwszych stron dziennika z roku 1977 po ostatnie, datowane na rok 1796, dają wgląd w przeżycia i myśli ujmującej, dzielnej, wyrastającej ponad swoją epokę osoby. Józefina dojrzewa, zmienia się: z naiwnej i pełnej temperamentu dziewczyny ze zubożałego kreolskiego rodu w pewną siebie kobietę, która staje się żoną Napoleona oraz jedną z najbardziej wyrafinowanych i wpływowych kobiet w historii. Dzieciństwo na Martynice, dorastanie, wyjazd do Francji, zaaranżowane pierwsze małżeństwo, macierzyństwo, horror w Paryżu, uwięzienie, wdowieństwo, skrajną biedę, w końcu znajomość i ślub z Napoleonem - to wszystko opisuje Sandra Gulland w trylogii o Józefinie, będacej mistrzowskim połączeniem powieści historycznej z romansem obyczajowym, bogatym w detale charakteryzujące życie we Francji u schyłku XVII w., ówczesną modę, kuchnię, modę , moralność oraz wszechobecną i wszechwładną politykę.

Druga część trylogii Sandry Gulland o Józefinie B. rozpoczyna się w 1796 r. w Paryżu, w chwili, kiedy bohaterka uświadamia sobie, jak będzie wyglądało jej życie z niedawno poślubionym Korsykaninem, Napoleonem Bonaparte, nowo mianowanym dowódcą Armii Włoch.Z zapisków w jej dzienniku oraz z pełnych żaru listów miłosnych słanych do niej przez męża wyłania się obraz zaradnej, obdarzonej pełnym współczucia sercem kobiety, której życie przypadło na jeden z najbardziej burzliwych okresów w historii Europy. Towarzyszymy jej w pełnych przepychu salach balowych i pałacowych sypialniach, przenosimy się na przesiąknięte krwią pola bitew z kampanii prowadzonych przez jej męża. Oczyma Józefiny obserwujemy marsz Napoleona do władzy, polityczne intrygi i zdradzieckie postępki rządzących, niektórym z najbliższych jej osób przynoszące śmierć albo ruinę, innym zaś triumf i wywyższenie. Ich skutki wpłyną także na losy przyszłej cesarzowej Francji.